In de afgelopen jaren hebben koolstof nanobuizen zich ontwikkeld tot een belangrijk object van onderzoek in nanotechnologie, materiaalkunde en elektronica. Door hun uitstekende mechanische stabiliteit en elektrische transporteigenschappen, zijn ze een van de meest populaire zuivere koolstofmaterialen geworden.
Koolstof nanobuizen zijn cilindrische buizen gemaakt van koolstofatomen met een binnendiameter > 0.9 nm. Ze worden bijvoorbeeld gebruikt om veldstralers te produceren met 'high angular current emission', vulstoffen in samengestelde fabricage of nanoschaal lagers.
Voor warmtebehandeling van koolstof nanobuizen zijn hoge temperaturen boven 2000°C nodig om structurele gebreken, zoals metallische onzuiverheden en 'vacancies' te verwijderen. Hoge temperaturen zijn ook nodig om de structuur van de buizen zelf te veranderen van een enkelwandige koolstof nanobuis (SWNT) tot een dubbelwandige koolstof nanobuis (DWNT) of zelfs tot een meerwandige koolstof nanobuis (MWNT).
Zowel DWNTs en MWNTs zijn veel stabieler in vergelijking met hun enkelwandige equivalenten. De structurele veranderingen voor het creëren van DWNTs en MWNTs gebeuren bij een temperatuur tussen 2000°C en 2800°C in een Argon-atmosfeer.
De grafiet gebaseerde LHTG laboratoriumoven maakt temperaturen tot 3000°C mogelijk en is ideaal voor deze taak als koolstof in de atmosfeer aanvaardbaar is.
