Verlies bij gloeien beschrijft het proces van het meten van de gewichtsverandering van een monster nadat het is verhit tot hoge temperatuur, waardoor een deel van de inhoud is verbrandt of vervluchtigd.
Gewichtsverandering van het monster wordt gecontroleerd tijdens het verwarmingsproces, dit is bijvoorbeeld vereist bij het bepalen van het organisch stofgehalte in materialen zoals sediment, slib, bodem en afval.
Anorganische materialen zoals cement, kalk, gecalcineerde bauxiet en vuurvaste materialen kunnen ook getest worden door verlies bij ontsteking.
Verlies bij drogen is een veelgebruikte testmethode om het vochtgehalte van een sample te bepalen, hoewel het soms afwijkt van het verlies van vluchtige stoffen uit het monster.
Verlies in het drogen verwijst meestal niet naar molecuulgebonden water of kristalwater.